'het verhaal'
HOE HET BEGON
Herfst 1990.
Ergens in een Brugse huiskamer leert Saskia aan Hilde haar eerste
gitaarakkoorden.
Saskia, klassiek geschoold, zingt en speelt gitaar, staat van
jongs af aan op de planken.
Hilde, heeft piano in de vingers en hongert naar andere
instrumenten.
Het klikt tussen de twee.
Er wordt hard gewerkt en luidop gedroomd.
De piano komt weer boven water en Hildes passie voor instrumenten
laait op.
Tin whistles, percussie en accordeon vallen haar eveneens in
handen.
Herfst wordt lente. Woord en muziek ontwaken. Klanken krijgen
kleur.
Bij een eerste stem voegt zich een tweede. Samen resulteren ze in
een verrassend nieuw geluid.
Tekst en muziek vloeien uit de pen en andere muzikanten spoelen
aan.
Musiceren in de huiskamer vraagt om meer.
Brugge, 20 februari 1993.
Saskia en Hilde staan met hun toenmalige bezetting voor de eerste
maal op de planken en brengen hun eigen werk, toen nog onder de naam
Bourguignon.
De toon is gezet. Getijden breken aan.
Enkele muzikanten gaan, andere komen, eb en vloed.
De twee boegbeelden ankeren zich meer en meer vast, beïnvloed door
de stroming, de stroming beïnvloedend.
Als een golfbreker beroeren ze de zee, de ziel.
1997.
Symboliek wordt naam, Brise l’Ame.
HOE
HET GROEIDE
Brise l'Ame is af en toe te zien in
kleine bezetting, Brise l'Ame Intiem.
Er wordt een poëzieprogramma uitgewerkt
en muziek voor een kortfilm gecomponeerd.
Met de grote formatie die in 2000 wordt gevormd,
doet Brise l'Ame heel wat podia aan.
Samen met Wouter Vandenabeele duiken ze
de studio in en nemen er hun eerste professionele demo op.
Brise l'Ame deint verder op het ritme van
de getijden, eb en vloed, vloed en eb, ...
Eind 2003 kiezen drie muzikanten een
andere stroom.
Het wordt even stil rond Brise l'Ame,
maar die stilte is bron van vernieuwing
en kracht.
In 2004 neemt Brise l'Ame een nieuwe
wending.
Grenzen worden opengetrokken.
De twee West-Vlamingen steken de provinciegrenzen over, gaan op
zoek doorheen het Vlaamse muzieklandschap en vinden in Antwerpen en Brabant
vier nieuwe muzikanten die zich achter hen scharen, enthousiaste musici met een
indrukwekkend visitekaartje:
Ann Engels (cello), Bart Vanistendael
(altviool), Ioan Baranga (contrabas), Frank Van Eycken (Braziliaanse, Cubaanse
en Afrikaanse percussie).
Het instrumentarium van de twee singer-songwriters blijft behouden
(zang, gitaar, accordeon, tin en low whistles, darbuka, bodhrán, rain stick,
blues harp).
De samenwerking met deze nieuwe muzikanten en het vernieuwde
instrumentarium brengt de gezochte verruiming en verdieping op artistiek vlak
met zich mee. Het ‘jeugdig jonge’ Brise l’Ame ontpopt zich tot een ‘volwassen
groep’ en keert in een metamorfose terug.
Brugge, 19 december 2004.
Saskia en Hilde staan voor de eerste keer
op de planken met hun gloednieuwe bezetting.
Brise l'Ame krijgt de eer om Brugges
Festival Off Stage te openen.
Een opening naar een nieuwe toekomst ...
HOE
HET KLI(N)KT
Brise l’Ame. De golfbreker. Getekend door
eb en vloed.
Eb en vloed.
Twee componenten op verschillende vlakken
terug te vinden, naar vorm, naar inhoud.
Saskia en Hilde.
De twee pijlers. Twee stemmen, het ene
moment als tegenpolen tegenover elkaar, het andere moment in elkaar
overvloeiend. Een nieuwe eenheid. Symbiose van licht en donker.
Tekst en muziek.
Wat bezingen ze? Het leven, door het tij
getekend. De zielenroerselen. De liefde, niet altijd gewonnen, maar nooit echt
verloren. Want het gevoel is uitgezuiverd, smaakt nooit wrang.
En al is het verhaal soms intriest, wegen
de woorden ondraaglijk zwaar, de composities verheffen het geheel: als licht
dat de wolken doordringt en het water beroert. Symbiose van licht en zwaar.
De muziek wordt door alle muzikanten op
een eigen manier verder ingekleurd via een heel uitgebreid instrumentarium. Nu
eens zacht golvend, dan weer bruisend zoekt hun muziek zich een weg richting
‘folk’. Maar er is meer.
Brise l’Ame creëert een nieuwe noemer om haar muziek onder thuis
te brengen:
‘intimistische wereldkamerfolk’; een kruisbestuiving van
singer-songwriter, folk, pop en wereldmuziek.
De sound is authentiek, eigenzinnig of
gewoonweg ‘Brise l’Ame’.
Brise l’Ame. De
ziel. Brengt golven in
beweging.
Beroert een ruim publiek dankzij de
universele thema’s.
Het verhaal op zich hoeft niet altijd
begrepen te worden.
Belangrijk is dat mensen geraakt worden
omdat ze hun éigen verhaal herkennen.
Brise l’Ame was onder meer te gast in:
2000 Knokke-Heist
- World Bolle, Diksmuide - C.C. Kruispunt,
Knokke-Heist -
voorstelling ‘Grijs’ (poëziebundel Mia Sneppe) C.C. Scharpoord,
Westkapelle,
Torhout, Oostende
2001 Deerlijk
- Deerlycke Folkfestival, Brasschaat - Filmproject, Brugge - Wereldcentrum,
Knokke-Heist,
Brugge, Torhout, Loppem, Ieper, Zedelgem, Beernem
2002 Dranouter
- ‘t Folk, Zedelgem - ‘Grijs Gebracht’ (poëzie van Mia Sneppe) C.C. Groene
Meersen,
O-Dag
Brugge 2002 - Foyer Stadsschouwburg,
Diksmuide,
Brugge, Knokke-Heist, Loppem, Lovendegem, Aartrijke,
Vlaanderen
Feest!
Oude
en Nieuwe Belgen (Brugge 2002 i.s.m. Rembetika vzw) - Concertgebouw Brugge
Folkfestival
Dranouter
‘Grijs
Gebracht’ (poëzie van Mia Sneppe) O.C. ’t Zonneke, Koolskamp en O.C. De Valkaart, Oostkamp
2003 Beernem,
Na Fir Bolg Folkfestival - Vorselaar, Rollo Rock - Rollegem,
Vlaanderen
Feest! - Veldegem, World Bolle - Knokke-Heist,
Cultuurmarkt
van Vlaanderen - Zuiderpershuis - Antwerpen,
't Folk -
Dranouter,
Razzmatazz - Oost-Souburg (NL)